கவிதைகள்

இன்று

சற்று முந்தி வந்த சூரியன்

என்

ரோஜாவின் இதழ்களுக்குள்

தன் பொற்கதிர்களால்

நறுமணத்தை நிரப்பியது.

நான் உன்னைத் தேடினேன்.

நீ உறங்கிக் கொண்டிருந்தாய்

மாசு மறுவற்ற ஏதோ ஆழத்தில்

மூடிய கண்களுடன்

 

—

 

வெட்கத்தால்

என் தலை கவிழும்படி

மனம் மயக்கும்

ஒரு புன்னகையே

உனது பதில்

 

—

 

ஆனால்

படிகம் போல

தெளிவாகவும் துல்லியமாகவும்

நீயிருக்கும்போது

நான் என்ன செய்ய முடியும் –

ஒரு புத்தனைப்போல

புலன்கள் அணையும் ஆழத்திற்கு

மெளனமாக

திரும்பிச் செல்வதைத் தவிர?

 

—

 

மௌனத்தின் ஆற்றல்

 

ஏற்பின் ரசவாதம்

 

மெல்லிய உத்தரவாதம்

 

யதார்த்தங்களின் உன்னத ஒளிவட்டம்

 

இருத்தலில் இல்லாமை

 

 (My Inner Profile தொகுப்பிலிருந்து)